Groene asperges en aardbeiensalade met Maiwipferl dressing
- Veganistische optie* - Glutenvrij - Lactosevrij
Bereidingstijd: 45 min - Moeilijkheidsgraad: gemakkelijk
Ingrediënten Salade, voor 2 porties als hoofdmaaltijd:
- 1 handvol vers geplukte sparrenscheuten (Maiwipferl)
- gemengde sla (je kunt ook krop radiccio lollo of rucola gebruiken)
- 500 g groene asperges
- 250 g aardbeien gehalveerd
- ½ komkommer
- 2 el olijfolie
- 50 g Parmezaan dun gesneden * 2 el geroosterde zonnebloempitten
Ingrediënten Dressing:
- 125 g zure room of *vegan versie
- 1 el citroensap
- 2 el sinaasappelsap
- 1 elspruitjespoeder
- 1 tl halfhete mosterd
- 1-2 el honing of agave*
- 2 el olijfolie - fleur de sel, versgemalen peper
De tere, lichtgroene scheuten van de spar worden "Maiwipferl" genoemd. Hun jonge scheutpunten zijn zo rijk aan vitamine C en mals dat ze rauw in salades kunnen worden gegeten. We hebben ook een dressing samengesteld met ons sparren scheutpoeder. Je kunt ze het beste uitschudden als je ze verzamelt, zodat je geen "bosbewoners" mee naar huis neemt.
Bereiding van de salade:
Verwijder de houtachtige uiteinden van de asperges en snijd ze diagonaal in stukjes ter grootte van een duim. De groene asperges zijn eigenlijk zo fijn dat je ze niet hoeft te schillen, hooguit aan de onderkant.
Pluk vervolgens de slabladeren, was ze, centrifugeer ze droog en scheur ze in hapklare stukjes.
Was en sorteer nu de aardbeien, verwijder de groene delen en snijd ze doormidden.
Was de komkommer, snijd in kleine blokjes, laat uitlekken en was de sparenscheuten en laat afzonderlijk drogen op een keukendoek.
Rasp vervolgens de Parmezaanse kaas fijn of, voor de veganistische versie, rooster de zonnebloempitten kort in een pan zonder olie. Verhit de olijfolie in een pan en bak hierin de aspergestukjes - behalve de koppen - al omscheppend. Ze moeten knapperig en lichtbruin zijn. Dit duurt ongeveer 6-8 minuten. Voeg de aspergekoppen vlak voor het einde toe.
Als je de asperges zachter wilt, bak je ze gewoon langer.
Bereiding van de Maiwipferl dressing:
Doe voor de Maiwipferl dressing alle ingrediënten in een pot met schroefdeksel en schud krachtig tot er geen klontjes meer zijn en breng op smaak.
Schik de salade op borden en schik de stukjes asperges, aardbeien en komkommer erop, giet de dressing er gelijkmatig overheen en top alles af met Parmezaanschaafsel of zelfrijzend zaad en je Maiwipferl.
Zin in een snelle en pittige sparrenlimonade voor erbij?
Klop voor elk glas 1 theelepel sparenspruitpoeder op met mineraalwater, voeg verse citroen en eventueel ijsblokjes toe. Klaar!
De spar en zijn scheuten (Picea abies) Bijna iedereen kent de spar als kerstboom. Als hij ongestoord mag groeien, kan hij wel 60 meter hoog worden en op de juiste plek kan hij honderden jaren oud worden. De vermoedelijk oudste levende boom ter wereld is een 9000 jaar oude spar in de bergen van Zweden. Het is niet gemakkelijk om zoveel koude winters te overleven, maar sparren zijn goed aangepast aan het koele klimaat. Hun kegelvorm is zeer geschikt voor kerstdecoraties, maar heeft ook een praktisch nut in de natuur, omdat sneeuw zo van de takken kan glijden zonder dat ze breken.
De spar is niet alleen in staat om strenge winters te overleven, hij voorziet mensen ook van vitamine C, waar tijdens het koude seizoen een tekort aan is. Het vitamine C-gehalte van de naalden is zo hoog dat er vroeger thee van werd gezet om zeelieden te behandelen die leden aan scheurbuik en na een lange, vaak stormachtige reis aankwamen in de ijskoude Scandinavische landen.
Nadat de thee met sparrennaalden hun leven had gered, hadden ze misschien zin om de gezegende boom te versieren, of het nu Kerstmis was of niet.
Elke lente verschijnt er nieuwe groei aan de uiteinden van de scheuten, omgeven door een papierachtig omhulsel dat eraf valt naarmate de scheuten groeien. De jonge scheutpunten zijn zo zacht dat ze rauw in salades kunnen worden gegeten.
Ze worden echter al na een paar dagen hard, maar zijn nog steeds geschikt voor infusies, thee of smaakstoffen.
Sparren hebben vierzijdige, naaldfijne bladeren die tot 10 jaar aan de boom kunnen blijven. In tegenstelling tot andere naaldbomen groeien de naalden van sparren individueel aan de takken.
Verspreidingsgebied: Wereldwijd komen verschillende soorten sparren voor in bijna elk land ter wereld.
Habitat: Fijnsparren groeien bijna overal, behalve op zeer droge of voedselarme grond (ze zijn ook talrijk in ons plaatselijke Reichswald).
Verzameltijden: Het hele jaar door - de naalden en van mei tot juni hun tere naalden en jonge kegels.
Kooktip: Alle sparren hebben een lichte citrussmaak die kan variëren van grapefruit tot citroen en die even goed past bij zoete als bij hartige gerechten.
Heel jonge sparrenpunten zijn zo zacht dat ze in kleine hoeveelheden rauw aan salades kunnen worden toegevoegd en de smaak past ook heel goed bij botersauzen. De smaak gaat verloren bij lang koken, dus net als verse kruiden moeten sparrenpunten pas aan het einde van de kooktijd worden toegevoegd. Jonge sparrenpunten smaken heerlijk in ijs, sorbet, ingemaakt in honing en in gebak. Iets oudere exemplaren kunnen fijngehakt worden en gebruikt worden om zout of suiker te kruiden en om heerlijke ontspannende thee van te maken. De jonge scheuten kunnen bewaard worden in siroop of azijn of gebruikt worden in mineraalwater om een verfrissende zomerlimonade te maken.
Je kunt de scheuten ook invriezen, omdat ze dan hun unieke smaak niet verliezen.
Let op: sparren zijn naaldbomen, veel naaldbomen hebben eetbare delen, alleen de taxus is zeer giftig. Dus als je delen van naaldbomen wilt verzamelen voor de keuken, moet je taxus met absolute zekerheid kunnen herkennen en uitsluiten.